Η εξάρτηση είναι ο βασικός μηχανισμός που χρησιμοποιεί ο άνθρωπος προκειμένου να συνάψει υγιείς και λειτουργικές σχέσεις από την πρώτη κιόλας στιγμή της ζωής του . Ωστόσο όταν τα πράγματα ξεφεύγουν από την χρυσή ισορροπία ( όπως και στους υπόλοιπους εθισμούς άλλωστε) ακόμα και η αγάπη μετατρέπεται σε βάρος που περιπλέκει και δυσκολεύει τη ζωή του ανθρώπου . Έτσι λοιπόν προκύπτει ο εθισμένος στην αγάπη ή αλλιώς love addict.
Βασικές επιθυμίες ενός ανθρώπου εθισμένου στην αγάπη είναι η ασφάλεια, η αποδοχή και η αίσθηση της συγχώνευσης μέσα στη σχέση . Ο μεγαλύτερος φόβος του φαινομενικά είναι η εγκατάλειψη , ωστόσο στα βάθη της ψυχής του αυτό που τρέμει περισσότερο είναι μία υγιής σχέση και η αίσθηση εγγύτητας με τον άλλον , και γι’ αυτό θα κάνει ότι μπορεί ( ασυνείδητα βέβαια ) για να την σαμποτάρει . Κι αυτό συμβαίνει γιατί σε οποιαδήποτε συναισθηματική εμπλοκή ο πυρήνας του ανθρώπου κυριολεκτικά σφραγίζει .
Ο εθισμένος στην αγάπη έλκεται από φαινομενικά ισχυρούς και εξαιρετικά αυτάρκης συντρόφους που καλύπτουν μόνοι τους τις ανάγκες τους χωρίς να εμπλέκονται και να εμπλέκουν συναισθηματικά τους συντρόφους τους . Έτσι δημιουργείται μία σχέση ανισοτιμίας ανάμεσα στον πολύ ισχυρό και αυτόνομο σύντροφο και στον πιο ανίσχυρο και συναισθηματικά ευάλωτο . Το συγκεκριμένο πρότυπο συχνά βρίσκεται σε αντιστοιχία με το πρότυπο των σχέσεων που υπήρχε στην πατρική οικογένεια συνήθως και των δύο μελών. Ένας άνθρωπος εθισμένος στην αγάπη μπαίνει στη σχέση πολύ γρήγορα , ψάχνοντας το μαγικό συναίσθημα και δημιουργώντας μία επιφανειακή αίσθηση άμεσης κοντινότητας και οικειότητας . Τα πράγματα φαίνεται να κυλάνε πολύ γρήγορα και συχνά έχει την αίσθηση ότι υπάρχει ένα ξεχωριστό δέσιμο μεταξύ τους . Εξιδανικεύει τον νέο σύντροφό του θεωρώντας ότι είναι τέλειος και μοναδικός και παθαίνει εμμονή μαζί του .
Ασχολείται υπερβολικά με τη νέα σχέση του και με το να ευχαριστεί το σύντροφό του παραγκωνίζοντας τον ίδιο τον εαυτό σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να νιώσει ασφάλεια και να δέσει τη σχέση . Ταυτόχρονα μιλά σε όλους σχεδόν εμμονικά για τη νέα του σχέση και για το πόσο τέλειος είναι ο σύντροφος , έτσι από αυτή την υπερενασχόληση και την υπερπροσπάθεια κουράζονται όχι μόνο οι φίλοι αλλά και ο σύντροφός.
Παρά λοιπόν τη μεγάλη του προσπάθεια ο μεγάλος του φόβος της εγκατάλειψης εξακολουθεί νε τον τρώει και έτσι οργανώνει τη φυγή του πριν τον αφήσουν . Κατ’ αυτόν τον τρόπο παρατάσσει και οργανώνει την επόμενη σχέση του δημιουργώντας πολύ συχνά ερωτικά τρίγωνα . Αν ωστόσο τύχει να τον εγκαταλείψουν τότε αντιδρά με πολλή οργή και αναζητά την εκδίκηση για την εγκατάλειψη του .
Στην πραγματικότητα ο εθισμένος στην αγάπη μπαίνει στη σχέση μέσα σε μία ομίχλη φαντασιώσεων για τον εαυτό , για τον άλλον και τη σχέση και φτιάχνεται από αυτές τις φαντασιώσεις αγνοώντας την ουσιαστική φύση των πραγμάτων . Καθώς η σχέση προχωρά και η πραγματική εγγύτητα αρχίζει να συμβαίνει , αγνοώντας την πραγματική του τάση για αποφυγή της εγγύτητας , γίνεται απόμακρος συναισθηματικά παγερός και κλείνει όλες τις διόδους συναισθηματικής εμπλοκής με τον άλλον . Πολλές φορές αντιδρά με θυμό και στρέφεται σε παράνομες σχέσεις και στο σεξ μ’ έναν πιο καταναλωτικό τρόπο .
Ο εθισμένος στην αγάπη ή love addictive βρίσκεται πάντα παγιδευμένος σε έναν ατέρμονο φαύλο κύκλο παράφορου έρωτα και ενθουσιασμού και παράφορου φόβου , απογοήτευσης και εγκατάλειψης . Η μόνη ελπίδα για αλλαγή είναι να πάρει μια βαθιά ανάσα , να κοιτάξει βαθιά μέσα του και να κάνει ένα βήμα έξω από τον κύκλο!